Praca w biurze podróży, choć wielokrotnie oznacza spełnianie życiowych marzeń, niewiele ma wspólnego z sielanką i bajkowymi wakacjami. Wbrew pozorom więcej tu orki na ugorze, niszczenia wzroku przed komputerem i wypełniania w pocie czoła setek tabelek, rachunków i rozliczeń, niż przesiadywania na plaży i pogawędek z klientami.
„Klient nasz pan” to podstawowa zasada handlu, obowiązująca także w turystyce. W biurze podróży zawodowo spełnia się marzenia i potrzeby. Często marzenia i potrzeby tak wygórowane i dziwaczne, że specjalista może poczuć się niczym organizator trasy koncertowej gwiazdy światowego formatu lub w skrajnych przypadkach, nauczyciel magii rodem z Hogwartu.
Biuro podróży podobnie jak każdy inni biznes musi zarabiać. Aby zdobyć klientów, zrealizować rezerwację, a co za tym idzie- zdobyć pieniądze, sprzedawca musi nieźle się nagimnastykować i spocić. Niejednokrotnie aby wypełnić plan sprzedażowy, agent robi idiotę z siebie lub klienta. Niestety, zawsze na niekorzyść tego drugiego.
Branża turystyczna jest dość specyficznym segmentem rynku. O jej specyfice świadczą nie tylko zmienność aktualnych trendów, sytuacji politycznej na świecie, czy kursów walut, ale przede wszystkim klienci. Nie bez powodów biura podróży zwane są przez ich pracowników ludzkim zoo.
Zagraniczne wakacje to bardzo często jedyna okazja w trakcie całego roku aby wypocząć, naładować akumulatory i rozluźnić się. Czasami jednak niektórzy rozluźniają się za bardzo. Oto zestawienie największych urlopowych obciachów.
Mając w kieszeni kilkadziesiąt złotych nie wybieramy się do butiku Diora na zakupy. Zasada zdrowego rozsądku zdaje się jednak nie dotyczyć turystyki. Klient, który dysponuje gotówką pozwalającą na skromny pobyt nad Bałtykiem bardzo często chce lecieć na zagraniczne wakacje. Luksusowe wakacje. A to dopiero początek kłopotów.